W pewnych okresach życia uczucie samotności dotyka praktycznie każdego człowieka. Zdarza się, że samotność odczuwają osoby, które straciły kogoś bardzo bliskiego lub przeprowadziły się do innego miejsca, gdzie jeszcze nie zdążyły nawiązać nowych znajomości. W przypadku śmierci bliskiej osoby pomocne może być wsparcie rodziny i przyjaciół, dzięki którym łatwiej będzie przetrwać trudny czas żałoby. W przypadku braku znajomych w nowym miejscu zamieszkania warto postarać się otworzyć na innych ludzi, na przykład poprzez branie udziału w spotkaniach hobbystów oraz przebywając tam, gdzie można kogoś poznać. Poczucie osamotnienia często nie wynika wyłącznie z faktycznego braku możliwości kontaktu z bliskimi. Często zdarza się, że osoby samotne mają przyjaciół, z którymi bez problemu mogłyby nawiązać kontakt, lecz z jakiegoś powodu unikają z nimi spotkań.
Warto wiedzieć, że uczucie samotności nie jest stanem fizycznym, a raczej psychicznym. Wiąże się z cierpieniem, poczuciem braku kogoś szczególnego w życiu lub niezadowolenia z relacji z innymi osobami, które już znajdują się w naszym otoczeniu. Niedostateczna bliskość czy szczerość w związku lub przyjaźni mogą prowadzić do odczuwania frustracji, alienacji, niezrozumienia oraz pustki czy też wstydu. Długotrwałe uczucie samotności może wywołać stany depresyjne, które w znacznym stopniu obniżają jakość życia.
Uczucie samotności — jeden ze skutków depresji
Osoby, które przez dłuższy czas czują się samotne, mogą również cierpieć na depresję. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia z tą chorobą boryka się aż 10% wszystkich ludzi na świecie. W części przypadków powodem chronicznie obniżonego nastroju może być genetyka. Jeśli w danej rodzinie występowała depresja, to istnieje duże ryzyko, że inni jej członkowie również będą na nią podatni. Zdarzenia powodujące ogromny stres, takie jak na przykład śmierć małżonka, rozwód, poważna choroba czy nawet utrata pracy również mogą prowadzić do depresji. Jej objawy wiążą się nie tylko z gorszym nastrojem, ale także z brakiem energii, niską samooceną, zaburzeniami sprawności intelektualnej, rozregulowanym cyklem snu, apetytu oraz myślami i próbami samobójczymi.
Wszystkie te czynniki wpływają nie tylko na samego chorego, ale również na jego relacje z otoczeniem. Choroba sprawia, że osoby z depresją nie mają chęci na spotkania ze swoimi przyjaciółmi, a przez to zaczynają się coraz bardziej alienować. Nawet jeśli inni proponują im spotkania czy udział we wspólnych aktywnościach, osoby te nie czują się na siłach, aby w nich uczestniczyć, przez co odrzucają tych, którzy chcą spędzać z nimi czas. Ciągłe odmowy prowadzą do poczucia winy lub uczucia beznadziejności, a także samotności, która wynika zarówno z braku uczestnictwa w życiu społecznym, jak i poczucia bycia niezrozumianym przez otoczenie.
Kiedy może być pomocna psychoterapia?
W przypadku trudnych życiowych przejść czy zdarzeń bardzo pomocna może być psychoterapia. Możliwość przepracowania własnej traumy, zrozumienia bólu i cierpienia, a także bycia wysłuchanym bez oceniania to często pierwszy krok do tego, aby znów stanąć na nogi oraz cieszyć się życiem. Doświadczony psychoterapeuta będzie w stanie pokierować terapią tak, aby chory poczuł się silniejszy i zaczął wierzyć we własne możliwości. Dlatego tym, którzy ciężko przeżyli utratę kogoś bliskiego czy inne trudne życiowe sytuacje, które sprawiły, że czują się samotnie, warto polecić wizytę u psychoterapeuty.
Osoby zmagające się z depresją również mogą poszukać pomocy właśnie w gabinecie psychoterapeutycznym. Długotrwałe cierpienie, poczucie bycia nierozumianym przez innych czy niska samoocena są niezwykle uciążliwymi objawami, które na szczęście można skutecznie leczyć. Jeśli wiemy, że w naszym otoczeniu znajdują się osoby zmagające się z podobnymi trudnościami, to dobrze zasugerować im możliwości, jakie daje terapia z psychoterapeutą. Warto również wspierać decyzje naszych bliskich o chęci podjęcia leczenia, ponieważ jest to pierwszy krok do poprawy ich samopoczucia.
